شاعر آبملخ

گاهی هیاهویی هوایی میکند جان راو بر هم میزند احساس بین عشق و ایمان راچونان که صد قَسَم بشکستنی گرددو یا اینکه نمک مرحَم شود بر دردتمنا میشود گاهی تماما حسِ دنیا راتمامِ دردِ تنهایی بهم ریزد تمنا رانمیدانی نمیفهمی طریقت رابِحق مدیونِ خود هستی حقیقت رابهم خورده گره افکارِ تنهاییکشانیده تن و جان را به رسواییزِاحساسی بنام عشق سراسر خورده میگیریهَوَس در دل بَنا کردی و درگیریندارد عشق پاک هرگز هراسانیندارد اینچنین حسِ هوس بنیان و پایانیخدا را در خودت پیدا کنی مَردیبِکِش دست از هوس.. فرصت که برگردیسید علیرضا موسویhttps://telegram.me/vamooche,عشق,ایمان ...ادامه مطلب