عشق و ایمان

گاهی هیاهویی هوایی میکند جان را
و بر هم میزند احساس بین عشق و ایمان را

چونان که صد قَسَم بشکستنی گردد
و یا اینکه نمک مرحَم شود بر درد

تمنا میشود گاهی تماما حسِ دنیا را
تمامِ دردِ تنهایی بهم ریزد تمنا را

نمیدانی نمیفهمی طریقت را
بِحق مدیونِ خود هستی حقیقت را

بهم خورده گره افکارِ تنهایی
کشانیده تن و جان را به رسوایی

زِاحساسی بنام عشق سراسر خورده میگیری
هَوَس در دل بَنا کردی و درگیری

ندارد عشق پاک هرگز هراسانی
ندارد اینچنین حسِ هوس بنیان و پایانی

خدا را در خودت پیدا کنی مَردی
بِکِش دست از هوس.. فرصت که برگردی

سید علیرضا موسوی

https://telegram.me/vamooche